"Χρώμα σε Νερό ΙΙΙ Θάλασσα και Πόλη" τον Ιούλιο στην Αθήνα
Στις 4 Ιουλίου 2020 ολοκληρώθηκε η ομαδική έκθεση "Χρώμα σε Νερό ΙΙΙ Θάλασσα και Πόλη" που πραγματοποιήθηκε στο Χώρο Τέχνης Chili Art Gallery στο Θησείο. Προσωπικά, ευχαριστώ επισκέπτες, φίλους και παλιούς μαθητές που με τίμησαν με την επίσκεψή τους στην έκθεση. Ευχαριστώ επίσης θερμά, τον διοργανωτή και επιμελητή Πάρη Καπράλο για την εξαιρετική συνεργασία όπως επίσης και το Χώρο
Τέχνης Chili Art Gallery για την φιλοξενία.
Η έκθεση στον υπέροχο χώρο της Chili Art Gallery, ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσα από καλλιτεχνική άποψη, ενώ συνοδοιπόροι και συμμετέχοντες ήταν οι αξιόλογοι καλλιτέχνες εικαστικοί: Σπυριδούλα Ζαβιτσάνου, Παύλος Μιχαηλίδης, Βαγγέλης Τσαπρούνης, Ελένη Γραφάκου, Κώστας Μίσσιου, Έλενα Μπάρμπα, Κυριακή Δραγομένη, Άννα Γαζέα, Βιολέτα Γαζέα, Φώτης Κλογέρης, Οδυσσέας Σέλιος, Γιώργος Χρονόπουλος, Μαρία Αθανασοπούλου, Κατερίνα Καλουμένου, Γιούλα Παπαδοπούλου – Τσιάντη, και Βάγκυ Φουσέκη.
Τα έργα που παρουσιάστηκαν ήταν:
Πλέουσα Χώρα 2, Ακουαρέλα
Πλέουσα Χώρα 4, Ακουαρέλα
Πλέουσα Χώρα 2, Ακουαρέλα
Πλέουσα Χώρα 1, Ακουαρέλα
Καλλιτεχνική δήλωση για τα έργα της έκθεσης Χρώμα σε νερό ΙΙ Θάλασσα
και Πόλη
Η εντύπωση που σου δημιουργεί κάποιος τόπος, εξαρτάται από τη θέση που τον παρατηρείς. Με βάση τη σκέψη αυτή, η πλέουσα πόλη της Χώρας της Άνδρου, πανέμορφη έτσι κι αλλιώς απ’ όπου και με ό,τι συνθήκες καιρικές και μη τη θωρείς, όταν την παρατηρείς από στεριάς, έχεις την αίσθηση πως είναι αγκυροβολημένη και λικνίζεται στο ρυθμό των κυμάτων, ενώ όταν την προσεγγίζεις από το πέλαγος, σου δημιουργεί μια αίσθηση μοναδική κι ιδιαίτερη· αίσθηση που δεν σου δημιουργεί άλλη νησιωτική αιγαιοπελαγίτικη Χώρα. Η Χώρα της Άνδρου, η θεμελιωμένη στο στενό απόκρημνο ακρωτήρι στα όρια σύγκρουσης των στοιχείων της φύσης, θαρρείς πως βρίσκεται σε πλεύση· πόλη σε ερχομό ή πηγαιμό, καράβι με πλωριό φανάρι το φάρο-οδηγό της· καράβι
ολοστόλιστο, ολόφωτο τη νύχτα· καράβι που έχει ρότα κατά σένα καλώντας σε να επιβιβαστείς πάνω του ρίχνοντάς σου ανεμόσκαλα· κατόπιν δε, επιβάτης του πλέον, να συμμετέχεις στην πλεύση του ποιος ξέρει για πού.
